Ο στρατηγός της ήττας

Ο υπερήφανος (!), κατά τη χθεσινή δήλωσή του, για την κυβέρνησή του Γιώργος Παπανδρέου είναι ο πατέρας μιας πρωτοφανούς τραγωδίας: μας έφτασε στο σημείο ώστε ο μόνος τρόπος για να σωθεί πια η χώρα την οποία ο ίδιος και η κυβέρνησή του από ανικανότητα και...
 μικροπολιτική συμπεριφορά διέλυσαν, είναι να λιώσουν οι άνθρωποί της. Γιατί αυτό ακριβώς ζούμε σήμερα. Την τραγωδία ότι η σωτηρία της Ελλάδας, που είναι και πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα, περνά πια μονάχα μέσα από τον αποδεκατισμό των πολιτών της. Και η ευθύνη είναι στα χέρια αυτής της κυβέρνησης. Αυτής, που χθες μας κάλεσε να λειτουργήσουμε σα να είμαστε σε πόλεμο, που πράγματι είμαστε. Αλλά με τέτοιους «στρατηγούς», πόλεμος δεν κερδίζεται ποτέ. Εχουν διαπράξει τόσα πολλά και εγκληματικά λάθη στο μέτωπο κι έχουν υπάρξει τόσο λίγοι, που έφεραν οι ίδιοι την άτακτη κατάρρευση.
Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι πράγματι στρατηγός, αλλά είναι ο στρατηγός της ήττας. Γιατί κι αυτό που μας περιγράφει ως σωτηρία και είναι όντως απαραίτητο να γίνει, μόνον σωτηρία δεν είναι. Είναι η κρίσιμη διαφορά μεταξύ ενός θανάτου και μιας διασωλήνωσης σε κωματώδεις συνθήκες, που θα διαρκέσουν χρόνια. Ασφαλώς και ουδείς δικαιούται να τραβήξει τα σωληνάκια και τα καλώδια από τη θέση τους…
Γι αυτό και δεν υπάρχουν πλέον λόγια για να περιγράψει κανείς την ανικανότητα όσο, κυρίως, την πολιτική ανηθικότητα αυτής της κυβέρνησης που εδώ και δύο χρόνια, λέγοντας συστηματικά όλο και πιο πολλά ψέματα και στους πολίτες αλλά και στους δανειστές, μας οδήγησε ως το λαιμό στην κινούμενη άμμο και που κάθε κίνηση διαφυγής μας ρίχνει όλο και πιο βαθειά μέσα της.
Ομως, την ίδια στιγμή, ένα είναι βέβαιο: η Ελλάδα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αφεθεί να πτωχεύσει. Πάση θυσία, η χρεοκοπία πρέπει να αποφευχθεί. Κι εδώ που μας έφτασαν, βρισκόμαστε σήμερα υπό απόλυτη ομηρία. Επιλογή δεν υπάρχει.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στην αρχή είπαν «λεφτά υπάρχουν». Και βγήκαν. Στη συνέχεια, έκαναν παγκόσμια προπαγάνδα λέγοντας ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα απατεώνων. Γιατί; Για να δικαιολογήσουν το ψέμα τους: επειδή λεφτά δεν υπήρχαν και το γνώριζαν πολύ καλά. Δεν τους ένοιαξε που άναψαν έτσι το πράσινο φως στη διεθνή κερδοσκοπία – και το ήξεραν. Αργότερα, προσέφυγαν στο διεθνή οικονομικό έλεγχο που, πάλι λέγοντας ψέματα, τον προετοίμαζαν από πολύ πιο νωρίς. Μετά, στους ιθαγενείς, είπαν ψέματα ως προς το τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο έλεγχος. Σε όλο αυτό το διάστημα, παρά την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, έδωσαν όλο το χρόνο και τις δυνατότητες σε ότι χρήμα υπήρχε στην Ελλάδα να εξαφανιστεί – κάτι που, λ.χ, δεν μπορούν να κάνουν τα σπίτια… Την ίδια στιγμή, άρχισαν να λένε ψέματα και στους δανειστές και κατέφυγαν σε κόλπα για να κρύψουν αυτά που δεν έκαναν, για τα οποία φταίνε όλοι οι άλλοι πλην των ιδίων. Γιατί δεν τα έκαναν; Επειδή προτίμησαν να διαλύσουν έναν ολόκληρο λαό παρά να θίξουν τις κάστες που είναι σάρκα από τη σάρκα τους. Τώρα όμως, τα ψέματα τελειώσανε αλλά κι αυτά, πάλι με ψέματα: έχουν ευθέως εδώ και μέρες επισήμως ειδοποιηθεί για έξοδο της χώρας από το ευρώ και πάλι το αποκρύπτουν...
Κι έτσι, βρισκόμαστε σήμερα μπροστά στο άμεσο ενδεχόμενο του τέλους. Και, όπως οι μαφιόζοι στις ταινίες, η κυβέρνηση μας λέει: «τα λεφτά ή τη ζωή σου». Όμως, επειδή λεφτά πια δεν υπάρχουν, η απειλή είναι «τη ζωή σου ή τη ζωή σου»…
Την ευθύνη της κυβέρνηση για την τραγωδία, επιβεβαίωσε χθες στον πιο απόλυτο βαθμό και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ρητά ομολόγησε ότι τα νέα μέτρα λαμβάνονται επειδή η κυβέρνηση στάθηκε εντελώς ανίκανη να λειτουργήσει το σύστημα δημοσίων εσόδων και να περικόψει το εύρος των δημοσίων δαπανών, την ώρα που έφερε στη θέση τους τεράστια ύφεση και ανεργία. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών εκφώνησε χθες έναν σαρωτικό κόλαφο κατά της κυβέρνησης της οποίας είναι αντιπρόεδρος.
Γνωρίζει βέβαια πολύ καλά ότι ουδείς σώφρον άνθρωπος διανοείται να δει τη χώρα να πτωχεύει. Οποιος έχει στοιχειώδη επίγνωση της πραγματικότητας γνωρίζει ότι αυτό πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.
Όμως, μια κυβέρνηση, δεν μπορεί να λειτουργεί σαν μαφιόζος απαγωγέας και εκτελεστής και αυτό ακριβώς έπραξε χθες, όταν εκβίασε, ακόμη μια φορά τα λύτρα της αποφυγής της πτώχευσης από πληθυσμούς οι οποίοι, σε πολύ μεγάλο βαθμό, δεν είναι πλέον εις θέση να τα καταβάλουν.
Κυτταρικό χαρακτηριστικό της κυβερνητικής ανηθικότητας, εδώ και δύο χρόνια, είναι να επικαλείται επαναστάσεις που δεν τις κάνει για να μη θίξει το βαθύ κράτος που την ανέδειξε και τη στηρίζει, αλλά, αντί γι αυτό, να ισοπεδώνει όσους δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Ο κ. Βενιζέλος ομολόγησε χθες ρητά ότι γι αυτό επελέγησαν τα ακίνητα και οι λογαριασμοί της ΔΕΗ. Ακριβώς επειδή από αυτά δεν υπάρχει διαφυγή. Τα θύματα δεν μπορούν να αντιδράσουν, όπως με μεγάλη επιτυχία και με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης εξακολουθεί να αντιδρά και να διαφεύγει η ακόμα τεραστίων διαστάσεων παραοικονομία, ή το ίδιο το τεράστιο σε δαπάνες κράτος, όπως η κυβέρνηση χωρίς την παραμικρή αιδώ παραδέχεται.
Χθες, από τη Θεσσαλονίκη, οι άνθρωποι που επί δύο χρόνια κυβερνούν τη χώρα οδηγώντας την εδώ που σήμερα βρίσκεται, ζήτησαν κι άλλα λύτρα. Ο ελληνικός λαός πρέπει να τα βρει και να τα δώσει, ότι κι αν γίνει – δεν μπορεί να πάρει το ρίσκο να μην τα δώσει. Αυτό, είναι απλώς αδύνατον: η τραγωδία της χρεοκοπίας πρέπει να θεωρείται αδιανόητη. Και οι «απαγωγείς» το ξέρουν πάρα πολύ καλά.
Τα λύτρα πρέπει να δοθούν. Το μόνο που μπορεί να ελπίζει ο ελληνικός λαός, είναι, τουλάχιστον να είναι τα τελευταία, πράγμα δύσκολο, και, κυρίως, και αυτά τα λύτρα να μην πέσουν στο κενό.
Αλλά πώς να ελπίζει κανείς μετά από τόσα ψέματα, τέτοια ανικανότητα και τέτοια πολιτική ανηθικότητα; Σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός, οφείλει και να μην ξεχάσει…


tovima.gr