Ευχαριστώ Ελλάδα*

του Μενέλαου Π. Γεωργιάδη

Καθώς ο Ελληνισμός βιώνει μία απ’ τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας του, αισθάνομαι έντονα την ανάγκη να εκφράσω, δημοσίως, την ευγνωμοσύνη μου, στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, στη χώρα που άναψε τα φώτα του πολιτισμού, που θυσίασε τα παιδιά της, για ν’ απολαμβάνουν οι Ευρωπαίοι, σήμερα, την ελευθερία τους. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν ομοεθνείς μας οι οποίοι πασχίζουν για ένα....
κομμάτι ψωμί. Νομίζω, λοιπόν, ότι δεν είναι η ώρα για αυτοκριτική, πόσο μάλλον για κριτική. Τούτη τη δύσκολη ώρα, αυτό που χρειαζόμαστε εμείς οι Έλληνες, είναι συμπαράσταση, κατανόηση και, πρωτίστως, τόνωση του ηθικού.
Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν είναι η χώρα της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και του βολέματος. Η Ελλάδα είναι ο Παρθενώνας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο Θεοδωράκης, ο Ελύτης, ο Σεφέρης. Είναι ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης, ο Θουκυδίδης, ο Ιπποκράτης, το Έπος του 1940. Είναι η Πτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης, η Αφροδίτη της Μήλου, ο Ερμής του Πραξιτέλη, οι Καρυάτιδες, το Βυζάντιο. Η Ελλάδα είμαστε όλοι όσοι θα μείνουμε και θ΄αγωνιστούμε μέχρι τέλους για να την αναστήσουμε, για ακόμη μια φορά, μέσα απ’ τη στάχτη. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι η ώρα να θαυμάσουμε την Ελλάδα, να την αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο, να της πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ κι αμέσως μετά να ξεκινήσουμε το μεγάλο αγώνα.
Το ξέρω, είμαι κι εγώ πληγωμένος όπως είστε κι εσείς. Είμαι πικραμένος γιατί έχει φορές που αισθάνομαι ότι μ’ απογοήτευσε η ίδια μου η πατρίδα. Δεν έχουμε δικαίωμα, όμως, να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και να τα παρατήσουμε. Είμαστε καταδικασμένοι να δώσουμε τον αγώνα μέχρι τέλους, να κοπιάσουμε για το μέλλον που αξίζει στις γενιές που έρχονται. Για να το πετύχουμε αυτό, όμως, πρέπει, πρωτίστως, να σταματήσουμε να πιθηκίζουμε θεωρώντας ως «ανώτερούς» μας, αυτούς που με τις κτηνωδίες τους βύθισαν στο πένθος την ανθρωπότητα το 1940, αυτούς που, ενώ μιλούν για νομιμότητα, έχουν λεηλατήσει και κρατούν τον ελληνικό πολιτισμό, φυλακισμένο, στο βρετανικό μουσείο και στο θαυμαστό κατά τ’ άλλα Λούβρο.
Ποιοι είναι αυτοί που μιλούν για σκάνδαλα, για διαφθορά και φοροδιαφυγή, αυτοί που κρατούν τις δικές τους χώρες «καθαρές» και λερώνουν τα χέρια τους σε άλλες γεωγραφικές περιοχές του πλανήτη, μέσω της εφαρμογής απάνθρωπων ιμπεριαλιστικών και αποικιοκρατικών προγραμμάτων;
Ποιοι είναι αυτοί που μιλούν για οικονομικά θαύματα, αυτοί που εκμεταλλεύονται τον πλούτο των λεγόμενων τρίτων χωρών και χρησιμοποιούν ως δούλους τους κατοίκους τους (μεταξύ αυτών και γυναίκες και παιδιά), για να επιδοτήσουν, έτσι, τους δικούς τους υπέρογκους μισθούς; Ποιοι είναι αυτοί που μιλούν για ειρήνη, αυτοί που συντηρούν ή δημιουργούν διεθνικές διαμάχες για να μοσχοπουλούν όπλα, σπέρνοντας το θάνατο στο βωμό της δικής τους ανάπτυξης;
Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να εμφανίζονται ως ευεργέτες και σωτήρες της ανθρωπότητας, αυτοί που συντηρούν τους «ναούς» των αετονύχηδων, τις λεγόμενες αγορές και τους οικονομικούς δολοφόνους;
Οι μάσκες έχουν πέσει. Θα συμφωνήσω, λοιπόν, με τη φράση του Μίκη Θεοδωράκη ότι “η Ελλάδα τελεί υπό κατοχή». Θα προσθέσω, όμως και κάτι ακόμη: δεν είναι μόνο η Ελλάδα που τελεί υπό κατοχή, αλλά ολόκληρος ο πλανήτης και γι’ αυτό, βλέπω μέσα απ’ τα ερείπια, ένα φως, ένα φως που προδίδει το γεγονός ότι έχουμε την ευκαιρία ν’ αναγεννηθούμε ως Έλληνες και να συμπαρασύρουμε όλες τις υπόλοιπες υγιείς δυνάμεις της ανθρωπότητας, όσες έχουν απομείνει, τουλάχιστον. Πρέπει να καταστεί όραμα όλων των Ελλήνων, όπου κι αν βρίσκονται, η διανοητική αναγέννηση, η επαναφορά στο παγκόσμιο λεξιλόγιο της «Αγοράς» με την έννοια που είχε αυτός ο όρος στην Αρχαία Ελλάδα, διαγράφοντας, έτσι, τον ορισμό που της έχουν δώσει οι αδίστακτοι οικονομικοί γαμψονύχηδες. Εμπρός, λοιπόν, ας πούμε πρώτα ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ελλάδα μας, ας σηκώσουμε τα μανίκια και με νέα μυαλά ας πιάσουμε δουλειά.


Λευκωσία, 22 Φεβρουαρίου 2012

Μενέλαος Π. Γεωργιάδης
Πτυχ. Διοίκησης Επιχειρήσεων, ΜΒΑ,
Συνθέτης/Συγγραφέας