.png "English"){kind=small}
Μέσα σε ένα εξαιρετικά δυσμενές οικονομικό περιβάλλον αγωνίζεται η τρικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά , να βγάλει σε πέρας ένα κυβερνητικό πρόγραμμα όπου τα τελευταία 50 χρόνια ο Ελληνικός λαός δεν έχει βιώσει ξανά το μέγεθος της ύφεσης σε...
χρόνο και σε βάθος. Οι άστοχες, όμως, ανακοινώσεις κυβερνητικών στελεχών από τα τηλεοπτικά παράθυρα δημιουργούν αμηχανία πολλές φορές στο επιτελείο του πρωθυπουργού οι οποίοι προσπαθούν να μαζέψουν τα ωστικά κύματα των δυσαρεστημένων.
Αρκετοί βουλευτές δεν έχουν την ευθύνη
που απαιτείται στην διαχείριση της κρίσης, το επικοινωνιακό τους εύρος
περιορίζεται στην προβολή προσωπικών ιδιοτελών στόχων με πολιτικό λόγο
άλλης εποχής και άγονες αντιπαραθέσεις.
Η ανακοίνωση των θέσεων δια της τηλεοπτικής προβολής των στελεχών υποτιμά την αξιοπιστία του στόχου , καθώς ουσιαστικά προβλήματα της καθημερινότητας δεν προσεγγίζονται ρεαλιστικά από τα στελέχη που αγνοούν τις συνέπειες της κρίσης.
Η ανεργία, η ασφυξία στην αγορά, τα λουκέτα, οι φόροι, τα χαράτσια είναι τα σημαντικότερα κοινωνικά προβλήματα της καθημερινότητας του Έλληνα πολίτη, που ως μονάδα ενός οικονομικού πειράματος προσπαθεί να εξισορροπήσει το όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης με την συμμετοχή του στην εξόφληση του χρέους της χώρας.
Όλο αυτό το εγχείρημα μοιάζει με μια επικίνδυνη ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί, ένα παραπάτημα λόγω αδυναμίας εξόφλησης οφειλής είναι ίσο με ποινικό αδίκημα και αυστηρές κυρώσεις για τον πολίτη.
Οι χιλιάδες φόρο-οφειλέτες, κυρίως άνεργοι, είναι τα εύκολα θύματα των διωκτικών αρχών. Η «πάταξη της φοροδιαφυγής» επιτελείται με επιτυχία επικοινωνιακά ,ενώ την αδυναμία ρεαλιστικής προσέγγισης της μεγάλης φοροδιαφυγής την πληρώνουν δεκάδες πολίτες που συλλαμβάνονται λόγω αδυναμίας εξόφλησης οφειλών ...
Με την ανεργία να καλπάζει ,πλήττοντας έναν εξωφρενικό αριθμό πολιτών όλων των ηλικιών. Το εργατικό δυναμικό της χώρας που επιδοτεί κατά κύριο λόγο τα ασφαλιστικά ταμεία είναι λιγότερο σε αριθμούς από τους ανέργους και συνταξιούχους που επιδοτούνται από τα ταμεία. Ένα παράδοξο που μας οδηγεί με γεωμετρική πρόοδο σε αδιέξοδο.
Η εξίσωση αυτή δύσκολα μπορεί να ανατραπεί σε αναπτυξιακό μοντέλο γόνιμης υποδοχής επενδύσεων καθώς το αφιλόξενο επιχειρηματικό περιβάλλον αδυνατεί να σταθεί όταν έρχεται αντιμέτωπο με την Ελληνική πραγματικότητα, την γραφειοκρατία, την έλλειψη κινήτρων και των κάθε λογής διεφθαρμένων και αρπακτικών που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα στην οικονομική ζωή της χώρας, προκαλώντας μεγάλες αντιθέσεις στο ήδη πληγωμένο επενδυτικό περιβάλλον που προσπαθεί να τοποθετηθεί στην χώρα.
Ίσως με ένα ισχυρό σοκ θετικών εξελίξεων στο επενδυτικό περιβάλλον με μειώσεις συντελεστών φορολογίας, διευκολύνσεις κάλυψης φορολογικών εκκρεμοτήτων χωρίς την χρήση των διωκτικών μέσων ,και επιθετικής αξιοποίησης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ μπορεί να αποφέρει θέσεις εργασίας και μια σχετική θετική ψυχολογία, άλλωστε είναι αποδεδειγμένο ότι «το κλίμα» είναι αυτό που καθορίζει τις εξελίξεις.
Η ανακοίνωση των θέσεων δια της τηλεοπτικής προβολής των στελεχών υποτιμά την αξιοπιστία του στόχου , καθώς ουσιαστικά προβλήματα της καθημερινότητας δεν προσεγγίζονται ρεαλιστικά από τα στελέχη που αγνοούν τις συνέπειες της κρίσης.
Η ανεργία, η ασφυξία στην αγορά, τα λουκέτα, οι φόροι, τα χαράτσια είναι τα σημαντικότερα κοινωνικά προβλήματα της καθημερινότητας του Έλληνα πολίτη, που ως μονάδα ενός οικονομικού πειράματος προσπαθεί να εξισορροπήσει το όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης με την συμμετοχή του στην εξόφληση του χρέους της χώρας.
Όλο αυτό το εγχείρημα μοιάζει με μια επικίνδυνη ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί, ένα παραπάτημα λόγω αδυναμίας εξόφλησης οφειλής είναι ίσο με ποινικό αδίκημα και αυστηρές κυρώσεις για τον πολίτη.
Οι χιλιάδες φόρο-οφειλέτες, κυρίως άνεργοι, είναι τα εύκολα θύματα των διωκτικών αρχών. Η «πάταξη της φοροδιαφυγής» επιτελείται με επιτυχία επικοινωνιακά ,ενώ την αδυναμία ρεαλιστικής προσέγγισης της μεγάλης φοροδιαφυγής την πληρώνουν δεκάδες πολίτες που συλλαμβάνονται λόγω αδυναμίας εξόφλησης οφειλών ...
Με την ανεργία να καλπάζει ,πλήττοντας έναν εξωφρενικό αριθμό πολιτών όλων των ηλικιών. Το εργατικό δυναμικό της χώρας που επιδοτεί κατά κύριο λόγο τα ασφαλιστικά ταμεία είναι λιγότερο σε αριθμούς από τους ανέργους και συνταξιούχους που επιδοτούνται από τα ταμεία. Ένα παράδοξο που μας οδηγεί με γεωμετρική πρόοδο σε αδιέξοδο.
Η εξίσωση αυτή δύσκολα μπορεί να ανατραπεί σε αναπτυξιακό μοντέλο γόνιμης υποδοχής επενδύσεων καθώς το αφιλόξενο επιχειρηματικό περιβάλλον αδυνατεί να σταθεί όταν έρχεται αντιμέτωπο με την Ελληνική πραγματικότητα, την γραφειοκρατία, την έλλειψη κινήτρων και των κάθε λογής διεφθαρμένων και αρπακτικών που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα στην οικονομική ζωή της χώρας, προκαλώντας μεγάλες αντιθέσεις στο ήδη πληγωμένο επενδυτικό περιβάλλον που προσπαθεί να τοποθετηθεί στην χώρα.
Ίσως με ένα ισχυρό σοκ θετικών εξελίξεων στο επενδυτικό περιβάλλον με μειώσεις συντελεστών φορολογίας, διευκολύνσεις κάλυψης φορολογικών εκκρεμοτήτων χωρίς την χρήση των διωκτικών μέσων ,και επιθετικής αξιοποίησης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ μπορεί να αποφέρει θέσεις εργασίας και μια σχετική θετική ψυχολογία, άλλωστε είναι αποδεδειγμένο ότι «το κλίμα» είναι αυτό που καθορίζει τις εξελίξεις.
Γράφει η Δημοσιογράφος Ειρήνη Βανταράκη